Helmipuron Eira ei olisi aluksi halunnut Uunoa, koska hän halusi nätin, siistin, näpsäkän puoliverisen. Iskä ei siihen kuitenkaan suostunut. Nyt Eira on jo aikuinen ja toteuttaa puoliveriratsastusunelmiaan, mutta en usko, että Uuno koskaan unohtuu. Sehän oli Eiran ensimmäinen hevonen.
**
*”Tää lähtee ensviikolla”, kerroin ja oikein puristin vatsalihaksia, että ääni olisi pysynyt vakaana. Ja Uunon kaulaa, ettei se olisi lähtenyt ensiviikolla.
Maastossa puhuin Uunon kanssa kaikki asiat halki. Oli tärkeää, että se tiesi, että se oli edelleen hyvä hevonen. Sille ei saanut jäädä sellaista käsitystä, että laitoin sen pois, koska siinä oli muka jokin vika. Menimme pelkkää käyntiä Pihlajamäelle ja katselimme sen huipulla, miten vihreitä puut edelleen olivat. Se oli sama paikka, jonne ihan ensimmäinen maastoretkemme oli suuntautunut. Silloin Inari oli tullut fillarilla mukana ja ratsastanut paluumatkan Koiviston Askon tallille, jossa Uuno oli silloin majaillut. Me olimme olleet varmaan suunnilleen saman ikäisiä kuin se Karhonmäen Eija. Minä olin halunnut puoliverisen, mutta iskä oli sanonut, että Uuno oli parempi hevonen meille, ja paras se oli ollutkin.*
Lue lisää